Jak rozsadzić aloes?

0
Jak rozsadzić aloes?

Aloes jest pożyteczną rośliną wykorzystywaną szeroko zarówno w kosmetologii jak i branży spożywczej. Każdy z nas z pewnością chociaż raz spotkał się z łagodzącym kremem do rąk z wyciągiem z aloesu czy pił smaczny napój aloesowy z kawałkami miąższu.  Roślinę tą charakteryzuje bogactwo witamin, minerałów, aminokwasów i kwasów tłuszczowych. Ma właściwości bakteriobójcze, przeciwzapalne, alkalizujące, wspomaga trawienie, gojenie czy oczyszczanie organizmu. Możemy używać go do sporządzania domowych maści, nalewek oraz odżywczych soków. Dlaczego więc nie zacząć uprawiać go na parapecie? Do rozpoczęcia doniczkowej hodowli aloesów wystarczą odnóżki, które być może znajdziesz nawet u sąsiada na balkonie, lub nasiona. Poniżej przeczytasz o obu tych sposobach.

Rozmnażanie przez odnóżki

  1. Jeżeli to Twoja pierwsza odnóżka aloesu, zwróć uwagę na jej korzenie. Powinny być jędrne i jasne. Korzonki poszarzałe i słabe odetnij czystym narzędziem, a miejsce to osusz kawałkiem papieru lub przyprósz węglem – dzięki temu zmniejszysz ryzyko zachorowania rośliny. Korzenie powinny być czyste i suche. Jeśli się lepią, umyj je pod delikatnym strumieniem wody.
  2. Aloes najbardziej lub ziemię przewiewną – dobrze będzie się zatem czuł na podłożu dla kaktusów lub mieszaninie ziemi uniwersalnej ze żwirem czy piaskiem. Roślina urośnie również na samej ziemi uniwersalnej, lecz może wówczas wypuścić długie, cienkie, a tym samym słabe liście. Wybierając doniczkę, koniecznie zwróć uwagę na to, by miała ona dziurki. Zaopatrz się również w podstawkę. Aloesy nie lubią nadmiaru wilgoci. Odnóżkę zasadź w przygotowanej ziemi i dobrze ugnieć podłoże. Następnie podlej roślinę i zlej nadmiar wody z podstawki. Aby odprowadzić wilgoć możesz ułożyć pod doniczką ręcznik papierowy. Jeśli po nawodnieniu ziemia ubiła się, dosyp jej więcej. Do kolejnego podlania rośliny odczekaj nie mniej niż miesiąc.

Jak rozsadzić aloes?

Rozmnażanie z nasion

  1. Nasiona aloesu trudno zdobyć. Charakteryzuje je krótki termin przydatności – dojrzałe nasiona tracą zdolność kiełkowania szybciej niż przebiega cały proces ich transportu i dystrybucji do sklepów ogrodniczych, dlatego warto skupić się na niezawodnej uprawie aloesu z odrostów korzeniowych.
  2. Jeżeli jednak uda Ci się zdobyć nasiona, okres wysiewu przypada od lutego do kwietnia. Użyj wówczas piaszczystego podłoża, a doniczki umieść w półcieniu. Odpowiednią temperaturą będzie ok. 21 stopni. Nasiona, w przeciwieństwie do odnóżki, potrzebują częstszego nawadniania. Ziemia powinna być zawsze lekko wilgotna, unikaj jej przesuszania.

 

Jak tępić mole?

0

Jeżeli uważasz, że mole przyleciały do Ciebie przez okno, prawdopodobnie się mylisz. Inwazja tego owada może rozpocząć się wraz z przyniesieniem do domu ubrań, mebli, motków wełny, zwłaszcza tych „z drugiej ręki”. Samica mola, w przeciwieństwie do samca, niemal nie wylatuje na powietrze, a jej zadaniem jest złożyć jaja, z których wylęgną się żarłoczne larwy. Na przestrzeni roku może rozwinąć się do czterech pokoleń moli, które zjedzą nawet 30 kg wełny. Warto więc regularnie zaglądać do swoich szaf i nie dopuścić do inwazji, w trakcie której owady mogą żyć nawet w zagłębieniach parkietu, żywiąc się drobnymi resztkami włókien.
1. Larwa mola chroniona jest przez wytrzymały, twardy „domek”, który powiększa się wraz z jej wzrostem. Zanim przemieni się ona w dorosłego osobnika, rozprowadzony przez Ciebie środek owadobójczy może już nie działać intensywnie. Z tego powodu trudno jest wytępić owada środkami chemicznymi. Aby skutecznie walczyć z molami, zacznij od znalezienia ich gniazd – umiejscowione są one często w szparach szaf i szuflad, miedzy deskami, w najciemniejszych miejscach. Mole żerują na wełnie, materiale bawełnianym, moherowym, futrze, a nawet piórach. Nie przepadają natomiast za jedwabiem oraz materiałami syntetycznymi.
2. Dobrym sposobem na larwy mola jest temperatura. Z szafy, w której zagnieździły się owady, wyjmij wszystkie rzeczy, porządnie je wytrzep, a stare, nienoszone części garderoby po prostu wyrzuć. Materiały z siedliskiem larw najbezpieczniej jest spalić. Ubrania, które chcesz zachować warto pozostawić w słońcu na pół godziny, ponieważ wysoka temperatura jest dla larw zabójcza.
3. Jeżeli dotknęła Cię naprawdę silna inwazja moli i chcesz mieć pewność, że przez najbliższe miesiące nie znajdziesz w swojej szafie nowego pokolenia owadów, możesz zaopatrzyć się w worki antymolowe. Warunkiem tego, by było skuteczne jest ich absolutna szczelność. W trakcie przechowywania ubrań w ten sposób musisz dbać o ich kondycję, wietrząc je co najmniej raz na miesiąc.

Jak tępić mole?
4. W celu odstraszenia moli możesz stosować znane od lat środki, takie jak lawenda, mięta pieprzowa czy naftalina. Pamiętaj jednak, że używając ich, nie spowodujesz śmierci niechcianych owadów, lecz jedynie zniechęcisz je do odwiedzania Twojej szafy. Musisz też zadbać o to, by zapach był intensywny, czyli regularnie wymieniać środek na świeży.
5. Jeżeli już raz dotknęła Cię inwazja moli, po jej przezwyciężeniu jeszcze przez pewien czas powinieneś podejmować pewne środki ostrożności, m. in. nadal stosować środki owadobójcze, szczególnie w okresie intensywnego rozmnażania się owadów – w marcu, maju oraz lipcu. Nie zaszkodzi również stosować środków odstraszających i częściej sprawdzać ko

Jak uprawiać pomidory w szklarni?

0
Jak uprawiać pomidory w szklarni?

Uprawa własnych pomidorów owocuje pysznymi, ekologicznymi i zdrowymi zbiorami. Korzystanie ze szklarni zapewnia uzyskanie dużych, słodkich i aromatycznych owoców, lecz wymaga również sporo pracy, takiej jak częste przesadzanie, podlewanie (pomidory naprawdę dużo „piją”), nawożenie, podwiązywanie oraz, najbardziej czasochłonne, zapylanie. Do szklarni postaraj się zdobyć odmiany nie mające tendencji do pękania. Zmniejszysz tym samym ryzyko zachorowania roślin czy gnicia owoców.

  1. Podstawą jest odpowiednie podłoże. Do szklarni najlepiej przygotować mieszankę wermikulitu, perlitu oraz tzw. torfu sphagnum w stosunku 1:1:1. Aby zapobiec gniciu, wyrównać pH gleby oraz zapewnić dobry rozwój roślinom, do podłoża dodaj wapna – wystarczy jedna łyżeczka wapna hydratyzowanego na 4 litry mieszanki. Podłoże powinno być równomiernie nawilżone. Dodawaj wody tak długo, aż będziesz w stanie wycisnąć kilka kropel wody z garści ziemi.
  2. Gotową mieszankę przesyp na tacę. Nasiona pomidorów sadź na głębokości 7 mm tak, by na przestrzeni 2,5 cm zmieściło się około 8 nasion. Możesz je trzymać pod przykrywką do czasu wykiełkowania, czyli przez 5-12 dni. Najlepiej zapewnić im na ten czas temperaturę 25-27 stopni. Młode kiełki muszą być trzymaną pod lampą w odległości od niej 10-15 cm przez 18-24 h.

Jak uprawiać pomidory w szklarni?

  1. Po osiągnięciu przez sadzonki wysokości 4 cm, rozsadź je do piętnastocentymetrowych, osobnych pojemników i ponownie zapewnij im światło lamp przez ww. okres czasu. Najlepsza temperatura dla pomidorów w ciągu dnia to 21-24 stopnie, a w nocy 18-20. Kolejne przesadzenie, tym razem do czterolitrowych pojemników, powinno nastąpić, gdy sadzonki dorosną do 30 cm.
  2. Aby zapewnić sobie dobre zbiory, skorzystaj z metod wymuszających kwitnienie. Kwitnienie u pomidorów rozpoczyna się po 60, a nawet 80 dniach od momentu zastosowania tych metod. Po podjęciu tych kroków rozpocznij przesadzanie roślin do jedenastolitrowych pojemników. Przez pierwsze kilka tygodni dbaj o odpowiednie odżywienie pomidorów, używając silnego nawozu. Do uzupełnienia substancji odżywczych wykorzystuj każdą okazję, np. nawadnianie.
  3. W celu skutecznego zapylenia kwiatów, wybierz porę dnia, zapewniającą optymalne, naturalne warunki sprzyjające zapylaniu. Najlepsza wilgotność powietrza oraz temperatura występuje między godziną 11.30 a 12.30, czyli w południe. Jeżeli przełożysz czynność na wcześniejszą lub późniejszą porę, możesz pozbawić się obfitych plonów. Budowa kwiatu pomidora jest nieco inna od „typowych” kwiatów. Żeńskie owocolistki standardowo przechwytują pyłek, lecz męskie pylniki wytwarzają pyłek i wypuszczają go nie na zewnątrz, a do wewnątrz kielicha, co utrudnia do niego dostęp. Aby go wydostać, potrzebne są drgania o wysokiej częstotliwości, zbliżonej do częstotliwości uderzeń skrzydeł pszczoły. Możesz sobie pomóc, używając szczoteczki elektrycznej przy każdej gałązce. Problem rozwiąże się sam, jeśli masz możliwość skorzystania z pomocy owadów – np. gdy blisko Ciebie znajdują się ule lub ogródki kwiatowe, przyciągające w Twoją okolicę owady.

 

Suszarka na ubrania – komfortowy sposób na nasze pranie

0

Kupno pralki to jedno, lecz coraz więcej osób decyduje się też na zakup suszarki do ubrań – jest to niezwykle wygodna funkcja, zwłaszcza zimą, gdy suszymy pranie w domu i często borykamy się z wilgocią. Kupując suszarkę musimy wziąć pod uwagę kilka ważnych kwestii i przede wszystkim dostosować ją do naszych potrzeb.

Atopowe zapalenie skóry – jak je rozpoznać i jak leczyć?

0
Atopowe zapalenie skóry – jak je rozpoznać i jak leczyć?

Atopowe zapalenie skóry nie jest zbyt miłym schorzeniem. Wielu pacjentów skarży się na to, że choroba jest bardzo przykra. Na czy ona polega? Inaczej zwie się ona egzemą. Schorzenie to powoduje stan zapalny, który wywołuje zaczerwienienie i swędzenie skóry. Na skórze na przykład pojawiają się pęcherze. Pęcherze te potem pękają i właśnie wówczas uwalnia się z nich płyn. Następnie pęcherze wysychają. Potem na skórze pojawiają się strupy, które są najbardziej przykre dla pacjentów. Często podczas tego schorzenia pojawia się dolegliwość polegająca na dużej suchości skóry. Atopowe zapalenie skóry to choroba przewlekła. Ma ona charakter cykliczny. Cykliczność tego schorzenia polega na tym, że co jakiś czas objawy zaostrzają się, a potem ich nie ma. Po jakimś czasie objawy znowu się nasilają i znów ustępują. Często jest tak, że objawy występują wraz z nasileniem się kataru. Często też wraz z typowymi objawami choroby pojawia się astma.

Jakie są objawy choroby?

Bardzo charakterystycznym objawem choroby jest swędzenie skóry. Swędzenie to jest silniejsze w nocy. Na skórze są też zmiany w postaci brązowo-szarych plam. Takie plamy pojawiają się także na dłoniach. Również na stopach są plamy. Pacjenci, którzy chorują na atopowe zapalenie skóry skarżą się także na plamy na nadgarstkach. Takie plamy występują także na szyi i klatce piersiowej. Przykre są także zmiany na powiekach, czy w zgięciach łokci. Również pacjenci skarżą się na zmiany w zgięciach kolan. Innym objawem są także pęcherze. Z takich pęcherzy może wydostawać się wydzielina. Trudnym przypadkiem są także bakterie gronkowca złocistego, które mogą być na skórze osób, które chorują na atopowe zapalenie skóry. Taki gronkowiec wpływa na to, że pacjent skarży się na pogorszenie stanu. Objawy się wówczas nasilają. Szczególnie jest to częste u dzieci, zwłaszcza gdy są one małe.

Atopowe zapalenie skóry – jak je rozpoznać i jak leczyć?

Co może wpłynąć na nasilenie się choroby? Otóż takim czynnikiem może być na przykład pocenie się. Czynnikiem, który nasila objawy atopowego zapalenia skóry jest też stres, a także są to zmiany temperatury. Zagrożeniem są także zmiany wilgotności, ale też środki chemiczne. Niebezpiecznie zaostrzyć chorobę mogą na przykład proszki czy inne środki piorące, a także wszelka chemia. Nasilenie symptomów choroby wywołuje też kurz, czy pyłki, ale też są to wełniane ubrania, czy dym tytoniowy. Niebezpieczne jest też zanieczyszczenie powietrza. Trzeba także pamiętać, że nasilić objawy atopowego zapalenia skóry może też drapanie. Takie drapanie prowadzić może do poważniejszych uszkodzeń skóry. Trzeba też pamiętać, aby w czasie choroby nie farbować włosów, bo gdy skóra zostanie podrażniona farbą do włosów z amoniakiem, wówczas zapalenie skóry nasila się.

Czynniki ryzyka

Atopowe zapalenie skóry bardzo często występuje u dzieci. Ich skóra jest jeszcze bardzo delikatna i podatna na podrażnienia. Taka choroba może pojawić się zarówno u niemowlaków, jak i u starszych dzieci. U dorosłych choroba ta rzadko pojawia się. Bardzo niewiele osób dorosłych na nią choruje, ale mogą zdarzyć się takie przypadki. Jeśli ktoś choruje na tę chorobę, mogą u niego wystąpić okresy, w których choroba nasila się, ale także okresy remisji. Jakie czynniki mogą wywołać tę chorobę? Czynnikiem ryzyka występowania atopowego zapalenia skóry jest wilgotność, ale także sezonowe alergie, czy też detergenty. Ryzyko wystąpienia tego schorzenia może wywoływać przebywanie w zimnym klimacie. Również czynnikiem ryzyka jest występowanie atopowego zapalenia skóry w rodzinie. Ci, których krewni chorowali na tę chorobę mają większą podatność na jej rozwinięcie, jeśli będą temu sprzyjać warunki, w którym żyją.
 

Stwardnienie rozsiane – na czym polega ta choroba?

0
Stwardnienie rozsiane - na czym polega ta choroba?

Stwardnienie rozsiane to choroba bardzo przykra i powodująca dużo problemów. Najczęściej kojarzy się z osobami jeżdżącymi na wózku. Co jeszcze można powiedzieć o tym schorzeniu?

Co to jest stwardnienie rozsiane?

Okazuje się, że choroba ta jest zaburzeniem autoimmunologicznym. Często mówi się na tą chorobę po prostu SM. SM pochodzi od łacińskiej nazwy. Choroba ta polega na tym, że układ odpornościowy osoby chorej atakuje często mózg, rdzeń kręgowy, a także komórki nerwowe. Następuje demielinizacja, czyli uszkodzone są osłonki mielinowe okrywające komórki nerwowe. Atakowany jest w tej chorobie więc głównie układ nerwowy. Osłonki te porównuje się często do izolacji, która otacza przewody elektryczne. Jeśli takie osłonki są zniszczone, sygnał, który jest przewodzony przez te komórki nerwowe jest uszkodzony. Sygnał może być też na przykład zniekształcony.

Jak objawia się ta choroba?

Objawów stwardnienia rozsianego jest kilka. Najczęstszym powodem są zaburzenia widzenia. Czasami występuje w ogóle utrata wzroku. Powodem są także zawroty głowy, a także zaburzenia mowy. Choroba ta objawia się też w ten sposób, że występuje drętwienie, a także osłabienie. Jednostronny paraliż kończyn to także częsty powód wystąpienia stwardnienia rozsianego. Może także wystąpić problem z wykonywaniem ruchów szyi. Szczególnie przy zginaniu karku do przodu może wystąpić kłopot. Chory może czuć się tak, jakby został porażony prądem. Nietrzymanie moczu to także częsty powód wystąpienia stwardnienia rozsianego. Kolejnym powodem są skurcze mięśni, które są bardzo przykre.

Stwardnienie rozsiane - na czym polega ta choroba?

Jakie są rodzaje stwardnienia rozsianego?

Jest kilka rodzajów tej choroby. Jedną z postaci jest choroba rzutowo-remisyjna. Jest to najczęstsze występowanie tej choroby. Tutaj może pomóc leczenie. Objawy często ustępują lub są bardziej łagodne. Taki okres przejściowy pomiędzy poszczególnymi atakami trwa od kilku tygodniu do kilku lat.

Kolejnym rodzajem stwardnienia rozsianego jest postać wtórnie-postępująca. Tutaj nie dochodzi do cofnięcia się choroby, ale choroba powoduje trwały ubytek sprawności. Może być tak, że poprzednia postać tej choroby przechodzi właśnie w typ postępujący. W tym przypadku występują trwałe uszkodzenia komórek nerwowych. Są to zmiany nieodwracalne.

Następnym rodzajem choroby jest postać pierwotnie-postępująca. Jest to najrzadszy przypadek choroby. Choroba ta objawia się w ten sposób, że występuje najpierw osłabienie mięśni nóg i chory nie może chodzić. Objawy te są coraz bardziej postępujące. Chory staje się coraz bardziej niepełnosprawny.

Innym rodzajem choroby jest postać postępująco-nawracająca. Choroba ta jest obecna, gdy następuje postępowanie i nasilenie objawów choroby.

Co powoduje stwardnienie rozsiane?

Nie ma przyczyny stwardnienia rozsianego, jednak są czynniki, które są ryzykowne. Ryzyko wystąpienia stwardnienia rozsianego może powodować niedobór witaminy D. Ryzykowne mogą być też infekcje, a nawet to, że dana osoba je zbyt dużo soli. Największe ryzyko dotyczy osób między 15 a 45 rokiem życia, a więc są to osoby młode. Najczęściej na tę chorobę chorujemy w wieku ok. 30 lat. Częściej na SM chorują kobiety niż mężczyźni. Na stwardnienie rozsiane mogą zachorować osoby, które przebyły udar mózgu. Również choroba serca powoduje ryzyko wystąpienia tej choroby. Cukrzyca jest także czynnikiem ryzyka.

Jakie są powikłania stwardnienia rozsianego?

Częstym powikłaniem jest paraliż kończyn dolnych, a także sztywność i skurcze mięśni. Mogą wystąpić także problemy z pęcherzem moczowym. Częstym powikłaniem jest też zaburzenie seksualności, a także problemy psychiczne, depresja i padaczka.

 

 

Jak czyścić stal nierdzewną?

0
Jak czyścić stal nierdzewną?

Przedmioty ze stali nierdzewnej są naprawdę piękne. Biurka, obicia luster, czy półki stalowe wyróżniają się nowoczesnością i elegancją. Niejeden z nas ma lodówkę z nierdzewnej stali lub nawet z tego materiału są chlebaki, a także czajniki, miski, najróżniejsze garnki, czy inne efektowne akcesoria. Jednak elegancja to nie jedyna ich cecha. Mają te przedmioty taką wadę, że odbijają się na nich ślady po palcach. Wówczas pojawia się problem, bo bardzo rzuca się w oczy to, że stal jest ochlapana. Wówczas nierdzewna stal traci swój cały urok. Niejedna gospodyni domowa chciałaby zatem znać odpowiedź na to, jak radzić sobie z czyszczeniem stali, aby przedmioty takie były zawsze błyszczące i urokliwe, aby zawsze były piękne. Mamy oczywiście odpowiedź na to pytanie. Co zatem należy zrobić?

Jak czyścić stal nierdzewną?

Woda i mydło – prosty sposób

Zacznijmy od najprostszego sposobu. Przyda się zwykła woda i mydło. Jest to sposób, na którego stać każdego i każdy raczej posiada w domu mydło i wodę. Nalej zatem do miski ciepłą wodę i dodać trochę mydła. Ważne, aby mydła nie dodawać zbyt dużo, lecz z umiarem. Zbyt duża ilość mydła może bowiem spowodować zacieki. Oczywiście będzie ci także potrzebna ściereczka. Pamiętaj jednak, aby przedmioty ze stali nierdzewnej czyścić miękką ściereczką, gdyż bardziej twarda, czy ostra ścierka może porysować powierzchnię. Porysowana powierzchnia przedmiotu wykonanego ze stali rdzewnej nie jest jednak czymś, co wygląda elegancko. Następnym krokiem, który musisz zrobić, jest wypolerowanie powierzchni ściereczką z wełny owczej. Polerowanie nie jest jednak prostą sprawą. Ważne, aby ściereczka z owczej wełny była sucha. Polerowanie wilgotną ściereczką nie wchodzi bowiem w grę. Ewentualnie możesz do polerowania użyć papierowych ręczników. Nie pozostawiają one zacieków. Pamiętaj, aby wypolerować dokładnie stal ściereczką.

Sposób z octem

Następnym sposobem jest ocet. Będziesz do tego potrzebował także czystą, miękką ściereczkę. Nalej kilka kropel octu na ściereczkę. Tutaj także musisz pamiętać, aby ściereczka nie była zbyt twarda ani ostra, bo możesz porysować powierzchnię. Sposób czyszczenia stali miękką ściereczką jest prosty i nie powinien sprawić ci trudności. Namoczoną w occie ściereczkę pocieraj po prostu dany przedmiot. Pamiętaj, aby wykonywać to dokładnie.

Sposób z wodą sodową

A oto kolejny sposób. Potrzebna ci będzie woda sodowa. Woda sodowa jest w niejednym domu, więc nie będzie to raczej problemem. Zazwyczaj woda sodowa potrzebna nam jest do picia lub różnych zabiegów kosmetycznych, ale okazuje się, że czyszczenie stali nierdzewnej tym sposobem daje niezwykle dobre efekty. Nasącz miękką ściereczkę wodą sodową i delikatnie wyczyść powierzchnie stali nierdzewnej. Nie używaj wody zbyt dużo, bo powstaną zacieki. Sposób ten jest polecany przez gospodynie domowe.

Oliwka świetna na stal

Kolejnym dobrym sposobem czyszczenia stali nierdzewnej jest oliwa z oliwek lub oliwka dla dzieci. Okazuje się, że oliwa jest dobra nie tylko do spożywania pokarmów, ale świetnie nadaje się do czyszczenia stali. Nasącz miękką ściereczkę w oliwce i wypoleruj stal. To bardzo prosty sposób.

Sposób z cytryną

Do czyszczenia stali nierdzewnej przydaje się także cytryna. Wystarczy skropić miękką ściereczkę sokiem z cytryny i wyczyścić stal. Jest jak nowa!

Produkt ze sklepu

Kolejnym sposobem jest kupienie specjalnego produktu przeznaczonego do stali nierdzewnej. Taki produkt kupisz w niejednym supermarkecie. Pamiętaj jednak, aby postępować zgodnie z instrukcją załączoną do produktu. Taka instrukcja jest niezwykle ważna. Przyjemnego czyszczenia!

 

 

holter EKG – kiedy wykonuje się to badanie i jak ono przebiega?

0
holter EKG – kiedy wykonuje się to badanie i jak ono przebiega?

Holter EKG to urządzenie, którego używa się do monitorowania serca. Jest więc ono bardzo potrzebne i każdy szpital takie nowoczesne urządzenie posiada. Jeśli takie badanie zostanie przez lekarza zlecone, holter jest zakładany pacjentowi na jedną lub dwie doby. Dzięki temu założonemu urządzeniu zarejestrowane są rytmy serca. Takie rytmy serca są rejestrowane podczas wykonywania codziennych zajęć. Urządzenie to ma na celu wykrycie ewentualnych zaburzeń. Wyniki te są potem analizowane. Wiele osób zastanawia się nad nazwą tego urządzenia. Dlaczego to urządzenie nazywa się właśnie holter EKG? Okazuje się, że nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego biofizyka Normana Holtera. Niektórzy nie mówią na to badanie holter EKG, ale nazywają je całodziennym monitorowaniem rytmu serca. To badanie nazywane jest również badaniem holterowskim. Nazwa również może brzmieć całodobowe badanie EKG. Co jeszcze warto wiedzieć o tym badaniu?

holter EKG – kiedy wykonuje się to badanie i jak ono przebiega?

Jakie są wskazania do badania?

Przede wszystkim zadaniem tego urządzenia jest ustalenie, jaka jest reakcja serca podczas wykonywania przez pacjenta codziennych czynności. Badanie to wykonywane jest także po przebytym zawale serca. Jest ono również wykonywane wówczas, gdy są podejrzenia zaburzeń rytmu serca. Wskazaniem do wykonania tego zabiegu jest także przebyty zawał serca, a także zaburzenia rytmu pracy serca. Takie badanie wykonuje się także wówczas, kiedy pacjent zaczął przyjmować nowy lek na serce. Zadaniem badania holterowskiego jest też diagnozowanie trzepotania i migotania przedsionków, a także wielokształtny częstoskurcz przedsionkowy. Wskazaniem są także palpitacje serca, a także napadowy częstoskurcz przedsionkowy. Badanie wykonuje się także, jeśli pacjent doświadcza palpitacji serca. Podstawą do wykonania takiego badania jest też napadowy częstoskurcz nadkomorowy. Holter EKG jest też potrzebny wówczas, gdy pacjent cierpi na omdlenia, czy też zasłabnięcia. Również utrata przytomności może być przyczyną wykonania takiego badania. Również wskazaniem do całodobowego badania EKG jest bradykardia. Jest to schorzenie polegające na tym, że pacjent cierpi na spowolnioną czynność serca i jego serce uderza poniżej 60 razy na minutę. Przyczyną wykonania całodobowego monitorowania pracy serca jest też arytmia komorowa.

Przygotowanie do badania

Takie badanie nie wymaga specjalnego przygotowania ze strony pacjenta. Jednak ważne jest to, aby nie zanurzać holtera EKG w wodzie. Dlatego pacjent powinien wziąć kąpiel przed przystąpieniem do badania, aby później nie korzystać z wanny lub prysznica. Jeśli elektrody się przemieszczą lub oderwą, pacjent powinien umieścić je z powrotem w tym samym miejscu. Istotne jest też to, czy pacjent cierpi na uczulenia. Warto o ewentualnym uczuleniu powiedzieć lekarzowi, gdyż elektrody są przytwierdzane do ciała klejami i taśmą. Mogą one wywołać reakcję alergiczną. Jeśli środki ostrożności zostały zachowane i pacjent nie będzie urządzenia moczył oraz poinformuje lekarza o ewentualnych alergiach, badaniem holterem jest całkowicie bezpieczne. No i również takie badanie badanie jest oczywiście bezbolesne.

 Na czym polega badaniem holterem EKG?

Elektrody, które są elementem holtera EKG są przyczepiane do klatki piersiowej. Przymocowanie to następuje za pomocą cienkich kabelków. W ten sposób następuje połączenie z monitorem. Ważne jest to, aby w czasie badania pacjent zachowywał się tak, jak zachowuje się on na co dzień i wykonywać zwykłe, codzienne czynności. Istotne jest to, aby w czasie poruszania się z holterem unikać koców elektrycznych i innych stref o wysokim napięciu, a także magnesów.

 

Jak czyścić lustra?

0
Jak czyścić lustra?

Niejedna gospodyni domowa chciałaby mieć w domu czyste lustra. Brud potrafi spędzić bowiem sen z powiek niejednej pani, czy też panu domu. Jednak prawda jest taka, że z czasem większość luster przestaje być dekoracyjna. Lustra brudzą się i zachodzą mgłą. Czasami jest tak, że w lustrze prawie siebie nie widzimy! Co robić w takiej sytuacji? Jest wiele pomysłów na to, jak sprawić, aby lustra w domu wyglądały jak nowe. Potrzebne ci będą papierowe ręczniczki i mydło. A o to, jak to zrobić:

Krok 1 – papierowe ręczniki zamiast szmatki

Zazwyczaj do czyszczenia lustra używamy szmatki. Taki sposób czyszczenia polecają strony internetowe, programy telewizyjne. Jednak najnowsze trendy mówią o tym, aby zamienić szmatkę na papierowy ręcznik. Taki ręcznik kupisz w pierwszym lepszym supermarkecie w dziale z akcesoriami do domowych porządków. Ścierki są gorszym wyjściem od papierowych ręczników, ponieważ pozostawiają na lustrze zacieki. I zacieki te będą utrzymywać się niezależne od tego, jak długo będzie polerować lustro. Natomiast papierowy ręcznik jest lepszym rozwiązaniem, ponieważ nie zostawia smug, dzięki czemu znacznie skuteczniej czyści lustro. Papierem wyczyścisz też wszelkie szkło w domu.

Jak czyścić lustra?

Krok 2 – mydło najlepsze do mycia luster

Jeśli masz już przygotowany ręcznik, zmieszaj wodę z mydłem. Nie używaj mydła zbyt dużo, wystarczy trochę. W tak przygotowanej wodzie z mydłem zanurz papierowy ręcznik. Następnie musisz odcisnąć nadmiar wody. Pewnie przychodzi ci do głowy, że lustro można umyć na przykład płynem do naczyń. Niektórzy tak robią, a nawet są i tacy, którzy myją lustra płynem do mycia szyb. Jednak najlepsze gospodynie domowe przyznają rację, że lustra najlepiej jest myć mydłem. Mydło bowiem zawiera składniki, które najlepiej nadają się do mycia szkła.

Krok 3 – dokładność to podstawa

Następnie wytrzyj ręcznikiem całą powierzchnię lustra. Ważne, aby ręcznik był lekko nasączony wodą. Wody nie może być zbyt dużo, bo będą zacieki i trudno będzie umyć lustro. Umyj lustro dokładnie. Delikatnie usuń zabrudzenia, które są szczególnie uciążliwe. Być może ta część czyszczenia lustra sprawi ci najwięcej trudności, jednak bądź dokładny i cierpliwy oraz nie trzyj lustra zbyt mocno. W delikatności moc! Pozostaw wilgotne lustro. Jednak sprawdź dokładnie, czy nie ma na nim żadnych zacieków i brudu.

Krok 5 – polerowanie

A teraz pora, abyś suchym ręcznikiem dokładnie wytarł lustro. Upewnij się, czy ręczniczek nie jest wilgotny. Polerowanie lustra zawsze wykonuje się na sucho. Papierowe ręczniki są dobre do polerowania, gdyż nie zostawiają pyłków. Jednak jeśli nie masz papierowego ręcznika lub skończył ci się jak na złość, użyj zwiniętą w kulkę miękką gazetę. Oczywiście musi to być sucha gazeta. Uporczywe pyłki można także usunąć za pomocą rajstop lub pończoch. Ten sposób zna niejedna pani domu. Dlatego jeśli zostaną nam jakieś dziurawe rajstopy, nigdy ich nie wyrzucajmy, gdyż właśnie w takich momentach mogą nam się przydać. A zatem zamiast wyrzucać stare pończochy, podkolanówki czy podobne rzeczy, schowaj je do specjalnej torebki i trzymaj na takie okazje. Będą jak znalazł właśnie do mycia luster. Niektórzy jednak próbują używać do polerowania lustra papieru toaletowego. My jednak nie polecamy, szczególnie jeśli jest to papier biały i delikatny. I pamiętaj – poleruj tylko na sucho, więc zdecydowanie odpada mokry ręcznik, a tym bardziej mokra szmatka.

Krok 6 – dotykanie zabronione!

Na koniec porada – jeśli chcesz, aby twoje lustro nie brudziło się w przyszłości, nie dotykaj go i nigdy nie dopuść do tego, aby na lustrze osiadła woda lub para wodna. Zacieki powstają właśnie wtedy, kiedy niechcący dotkniemy lustra. Dlatego po skończonym czyszczeniu pozwól na to, aby lustro chwilę odetchnęło. Trzeba po prostu dać mu chwilę na to, aby zaczęło być piękne.

 

Jak wywabić plamy z krwi?

0
Jak wywabić plamy z krwi?

Ze względu na zawarte w krwi trombocyty, odpowiedzialne za krzepnięcie, plamy z krwi są szczególnie trudne do wywabienia. W celu ich usunięcia możesz użyć środka do usuwania plam, który dostaniesz w każdej drogerii. Pamiętaj jednak, by najpierw przetestować go na kawałku tkaniny w niewidocznym miejscu. Dzięki temu unikniesz zniszczenia ubrania. W przypadku plam z krwi najlepiej jest działać szybko, gdy jednak wszystko zaschnie, nie jesteś na całkiem przegranej pozycji. Uważaj jedynie, by nie pocierać zakrwawionymi miejscami o siebie nawzajem, ponieważ w ten sposób będziesz wcierał brud między włókna tkaniny i stanie się on trudniejszy do usunięcia. W poniższym artykule pokażemy Ci jak wywabić plamy z krwi za pomocą tego, co zwykle mamy pod ręką.

  1. Przygotuj czyste, jasne ręczniki czy szmatki, dużą miskę lub wannę napełnioną zimną wodą, sól, kostkę mydła oraz trzyprocentowy roztwór nadtlenku wodoru, czyli po prostu wodę utlenioną.
  2. Najpierw postaraj się usunąć jak największą ilość krwi za pomocą suchej szmatki, pocierając plamę od zewnątrz do wewnątrz – w ten sposób unikniesz jej powiększenia się.

Jak wywabić plamy z krwi?

  1. Pobrudzone krwią tkaniny zamocz w zimnej wodzie i zostaw na jakiś czas. Zależnie od trwałości plamy, proces ten może potrwać kilka godzin. Aby go przyspieszyć, dodaj do wody trochę proszku do prania. Jeżeli widzisz, że plama nadal jest mocno wyraźna, zdecyduj się na moczenie ubrania przez całą noc. Gdy i to nie przyniesie skutku, od razu przejdź do kolejnego punktu.
  2. Przygotuj roztwór wody z solą (2 litry wody oraz 1 szklanka soli) i zanurz w nim poplamione ubrania na pół godziny. Jeśli krew jest nadal widoczna, mamy dla Ciebie kolejny sposób.
  3. Postaraj się wywabić ją za pomocą mydła. Rozłóż mokre ubranie np. na dnie wanny i pocieraj plamę kostką mydła. Możesz kupić w drogerii również specjalne mydełko do wywabiania plam.
  4. Gdy oporna plama nie daje się pokonać, czas na ostateczny krok, czyli trzyprocentowy roztwór nadtlenku wodoru. Jest to metoda, której stosowania nie zalecamy na samym początku, ponieważ, podobnie jak wybielacz, osłabia włókna materiałów. Roztwór nie powinien powodować odbarwień, lecz może zniszczyć tkaninę. Polej plamę wodą utlenioną i pocieraj delikatnie zwilżoną szmatką.
  5. Po całym procesie wywabiania plamy ubranie dokładnie wypłucz lub po prostu wypierz je w pralce, aby pozbyć się użytych detergentów.
  6. Bądź ostrożny i nie poddawaj się pokusie wysuszenia ubrania w celu upewnienia się, czy plama jest nadal widoczna. Jeśli masz wątpliwości co do tego czy została usunięta, lepiej powtórz wybrane kroki ponownie, ponieważ wysuszenie ubrania z plamą sprawi, że stanie się ona jeszcze trudniejsza, a nawet niemożliwa do wywabienia.

ZOBACZ TEŻ